In het 'plan generatie ervaring' gaat cd&v voor betere, flexibele en rechtvaardige pensioenen.
Betere, flexibele en rechtvaardige pensioenen. Dat betekent in de eerste plaats hogere pensioenen. Een flexibel pensioen zorgt ervoor dat mensen meer keuzevrijheid en flexibiliteit krijgen in hun loopbaanplanning en combinatie van pensioen en werken. Rechtvaardige pensioenen betekenen voor cd&v niet enkel dat ze betaalbaar moeten zijn, maar ook dat mensen niet afgestraft worden voor carrièrekeuzes binnen een gezin en dat wie zorgt niet de dupe is bij pensioenberekeningen.
We willen de pensioenen proportioneel laten stijgen, door een verhoging van de vervangingsratio (pensioen als percentage van loon). Daardoor zullen ook de middelhoge pensioenen stijgen. Bovendien willen we dat wie doorwerkt na de pensioenleeftijd, daarna ook een hoger maandelijks pensioenbedrag krijgt. Dat is niet meer dan logisch: wie bijdraagt moet daarvoor beloond worden.
Een verplicht aanvullend pensioen (2e pijler) voor elke ambtenaar en werknemer. Vooral mensen met een laag inkomen hebben nog geen aanvullend pensioen, waarbij de werkgever een bijdrage doet voor het pensioen (met compensatie werkgevers in afwijking rendementsgarantie).
Mensen moeten de vrijheid krijgen om tussen 62 en 67 jaar op pensioen te gaan. Wie later op pensioen gaat, krijgt een hoger maandelijks pensioenbedrag dan wie dat vervroegd doet. Het totale bedrag dat iemand tijdens het gehele pensioen ontvangt, blijft hetzelfde, het wordt dan over een langere periode verspreid op basis van de gemiddelde levensverwachting. Daarnaast zal ook elk jaar dat mensen langer bijdragen hun pensioenbedrag verder doen stijgen. Zo maken we de pensioenen eerlijk en betaalbaar.
Fulltime werken tot het einde van de loopbaan, is niet voor iedereen mogelijk of wenselijk. Daarom willen we mensen meer keuzevrijheid geven zodat hun werk draaglijk blijft. Wie deeltijds op pensioen gaat, neemt een deel van zijn pensioen op maar blijft tegelijk werken en bouwt daardoor pensioenrechten op.
Alle pensioensystemen moeten geïntegreerd worden op MyPension, gelinkt met MyCareer zodat effecten van de loopbaan duidelijk zijn. Ook familieleden of hulpverleners moeten toegang kunnen krijgen tot deze informatie.
Koppels maken in hun leven keuzes. Wanneer ze een gezin starten, kiezen beide partners er vaak samen voor om één van beide (deeltijds) zorgtaken te laten opnemen en om die reden niet meer (fulltime) te werken. Een keuze die koppels moeten kunnen maken, maar te vaak wordt niet stilgestaan bij de gevolgen voor het pensioen, dat per individuele loopbaan wordt berekend. Bij partners die hun hele leven samenblijven vormt dit op zich geen probleem, maar wanneer koppels op latere leeftijd uit elkaar gaan, heeft dit verregaande gevolgen voor de partner die (deeltijds) thuisbleef.
In de praktijk zijn het vaak vrouwen die er in samenspraak met hun partner voor kiezen om deeltijds te gaan werken. Wanneer ze later met pensioen gaan krijgen ze dan ook een koude douche. Ze ontvangen een bedrag dat substantieel lager ligt dan dat van hun partner, of ze geraken zelfs niet aan de toegangsvoorwaarde voor het minimumpensioen. Dit in tegenstelling tot hun partner die wel pensioenrechten heeft opgebouwd voor een volledige loopbaan en vaak ook nog een aanvullend pensioen ontvangt die via bv. de werkgever werd opgebouwd.
En dat terwijl ook zij heel hun leven gewerkt hebben. Want ja, ook wie zorgtaken opneemt draagt bij aan de samenleving. En voor cd&v kan het niet dat mensen daarvoor zomaar afgestraft worden wanneer ze met pensioen gaan.
Cd&v pleit al langer voor de ‘pensioensplit’ en diende in het verleden ook al voorstellen in om die te realiseren. Het komt er op neer dat partners voor de periode waarin ze wettelijk samenwonen of gehuwd zijn hun pensioenen, zowel de wettelijke als de aanvullende pensioenen (1e en 2e pijler), optellen en het dan, op hun pensioenleeftijd, gelijk te verdelen tussen beide partners. Ook wanneer koppels uit elkaar gaan blijven voor de periode waarin ze samen waren de pensioenrechten gedeeld. Gezamenlijke loopbaankeuzes, waarbij de ene partner bijvoorbeeld deeltijds gaat werken om voor de kinderen te zorgen, leiden zo niet langer tot ongelijke pensioenen.
Iedereen moet toegang krijgen tot het minimumpensioen. Dat wil niet zeggen dat iedereen het volledige minimumbedrag (€1738,54 bruto/maand sinds 01.01.2024) zou ontvangen. Enkel wie een volledige loopbaan van 45 loopbaanjaren achter de rug heeft, zou daar recht op hebben. Iemand die 30 jaar gewerkt heeft zal bijvoorbeeld 2/3e van het minimumpensioen ontvangen. Elke gewerkte dag wordt in rekening gebracht. Zo kunnen ook mensen die deeltijds werken om voor hun familie of gezin te zorgen, pensioenrechten opbouwen.
De betaalbaarheid van de pensioenen garanderen we door het verhogen van de werkzaamheidsgraad tot 80%. Onze arbeidsmarkt- en fiscale hervorming zorgt daarvoor.
We voorzien een grondige hervorming van de ambtenarenpensioenen. Die vormen een aanzienlijke kost binnen het pensioensysteem. Ambtenaren gaan gemiddeld vroeger op pensioen dan werknemers en zelfstandigen via verschillende uitzonderingsregimes. Op termijn willen we de voorwaarden in het overheidspensioenstelsel op gelijkaardige wijze invullen als voor de werknemers. We bouwen zaken zoals voordelige loopbaanbreuken, ziektepensioen en de referentiewedde geleidelijk af wanneer deze objectief niet te verantwoorden zijn. We willen ambtenaren, net als werknemers, ook voorzien van de mogelijkheid tot een aanvullend pensioen. Uiteraard met nodige overgangsperiodes en zonder te raken aan reeds verworven rechten.
Onze fiscaliteit is uit balans. Ze is niet langer aangepast aan de noden van onze samenleving en economie. Zo is ze vandaag nog altijd gericht op mensen die trouwen, meerdere kinderen krijgen, een vrijstaand huis bouwen, elk een wagen bezitten die op fossiele brandstof rijdt en 40 jaar voor dezelfde werkgever werken. De realiteit heeft dit fiscaal model ingehaald.
Sinds 2023 hebben meewerkende echtgenoten toegang tot het minimumpensioen
Wie zijn werk verliest, heeft recht op een werkloosheidsuitkering. Dat is niet meer dan logisch. Mensen moeten ondersteund worden tijdens hun nieuwe zoektocht naar een job. Maar wie werk, opleiding én begeleiding weigert, kan niet eindeloos een werkloosheidsuitkering krijgen.